Tree Hill

prisonka · Gość

- No już nic po Tobie nie widać. Jak zawsze powabna i urocza - usmiechnela sie. - Ale sama chcesz sie wypisac? Moze lepiej poczekaj az lekarze Cie wypuszcza... - powiedziała.

Gość

- no przeciez, ze jestes piekna.. najpiekniejsza.. - usmiechnelam sie. - nawet cos dla Ciebie przemycilam w torbie.. tadam tadam.. oto i one.. pyszne, smakowite i pelne kremu, ktory swym nieskazitelnym puchem rozplywa sie w ustach niczym.. niczym.. niczym cos - zasmialam sie.

Gość

- O nie, nie będę leżała w szpitalu. Nienawidzę tego miejsca - dodałam. - Dzięki, kochana jesteś - powiedziałam. - A jak tam nasza mała istota? - powiedziałam spoglądając na Sarah. Podniosłam z trudem rękę i pogłaskałam ją po zwisającej nózce.

prisonka · Gość

- Kerri przyniosła te ciasta bo jest zazdrosna o Twoją figurę i chce Cię utuczyc - zażartowała. - No trzeba przyznać że Sarah rośnie na piękną dziewczynke. Choć ostatnio nieźle dała popalić Kerri, no nie? - powiedziała.

Gość

- nawet mi nie przypominaj.. wydzierala sie pol nocy, az sie balam ze jakis sasiad przybiegnie zobaczyc, czy ja aby jej nie bije czy cos.. - powiedzialam. - ale mniejsza.. - chcialam jakos zapytac Haley o to, jak to sie stalo. - .. jestesmt przyjaciolkami prawda? - zapytalam, a dziewczyny przytaknely. - chwycilam je obie za rece.. - i mowimy sobie wszystko, cokolwiek by sie nie dzialo nigdy zadna nie odwroci sie od drugiej, bo przyjazn jest silniejsza od kazdej sprawy przyziemnej.. - dodalam i spogladalam na nie. - wiec jak to naprawde bylo? - zapytalam.

Gość

- Jejku, trzeba było zadzwonić do Chacea, czy do Rachel... nic sie jej nie stało? Co jej było? - zapytałam. - Co Ci było maleńka? - zapytałam znów ją głaskając. - Kocham was obie, i każdą z osobna bardzo mocno... i nigdy nie dopuściłabym, żeby coś wam się stało - powiedziałam spoglądając na nie. - Ale czy naprawdę musimy wracać do tej sprawy? - zapytałam.

prisonka · Gość

- Kochamy sie nawzajem. Jestesmy ze sobą mocno związane, możemy na siebie nawzajem zawsze liczyć. Jeśli to dla Ciebie bardzo trudne to zrozumiemy jeśli nie powiesz. Jednak wiesz... Znamy Cię bardzo dobrze, i nie chce nam się wierzyc w to co powiedział lekarz, bo wiemy jak bardzo cenisz sobie życie. Byłyśmy w szoku... - powiedziała.

Gość

- ogromnym szoku - dodalam. - poza tym, kto jak kto.. ale nigdy Ty.. za bardzo kochasz zycie.. - powiedzialam. - lubila tanczyc pelna radosci tak, ciagle gonila wiatr, spragniona zycia wciaz, zawsze gubila cos.. - zanucilam, usmiechajac sie. - to cala Ty ..

Gość

Na salę wszedl lekarz, widząc, że Haley ma gości, podszedł do łóżka.

- Witam ponownie, panie Scott. Jak się pan czuje? - zapytał. Wziął kartę.
- Boli mnie... - wymamrotałem.
- Daliśmy już panu proszki przeciwbólowe, niedługo ból ustąpi - powiedział.
- Kiedy będę mógł wyjść? - zapytałem.
- Spokojnie, spokojnie... na razie pana stan jest stabilny, ale poczkamy jeszcze - powiedział lekarz z uśmiechem. - Prosze odpoczywać - dodał i wyszedł.

Gość

Spojrzałam na nie. - To był okropnie zły dzień - zaczęłam opowiadać. - Strasznie zatęskniłam za Nathanem, dzwoniłam do mamy, za nią też zatęskniłam... pół dnia przeryczałam, a wieczorem... - urywałam. - Scott?! - powiedziałam robiąc wielkie oczy. - Jaki Scott?! Lucas?! Jaki Scott?! Powiedzcie mi! - pytałam nerwowo.

Gość

odeszlam na bok, odslonilam kawalek zaslony, zauwazylam Dana.. - przeslyszalas sie kochanie, lezy tam jakis staruszek - powiedzialam, aby jej nie denerwowac.

prisonka · Gość

- Każdy ma czasem lepsze i gorsze dni... Ale wiedz że zawsze masz nas i my przy Tobie zawsze jesteśmy. - powiedziala. - Scott? Zbieżność nazwisk.. Wiesz ile Scottów mieszka w okolicy... - dodała.

Gość

- Akurat w naszym mieście jest tylko Lucas, Deb i Dan Scott - powiedziałam. - Błagam powiedzcie prawdę... - dodałam. - Rachel czemu się zdenerwowałaś? - zapytałam patrząc na nią. - To jego głos... - powiedziałam.

prisonka · Gość

- Ja zdenerwowana? Nie... - urwałam. - Bosz... Nie mogę kłamać, nie Was. Tam leży Dan... Dan Scott. Ostatnio miałam niemiłe spotkanie z nim, nie wspominam tego za dobrze. Szłam wieczorem po promenadzie i zderzyłam się z nim... Było ciemno i go nie zauważyłam. On sie strasznie wkurzył, zaczął mnie wyzywać, ja mu odpyskowałam i on... - napłynęły jej łzy do oczu - Porwał mnie... Przetrzymywał mnie u siebie w domu, zastraszał mnie, chciał mnie zabić. Ale na szczęście Kerri zawiadomiła policję i mnie uwolnili. - powieidziała.

Gość

Złapałam ją za rękę. - Nic Ci nie zrobił? - zapytałam, patrzałam na nią, próbowałam się nie rozpłakać. To wszystko siedziało w mojej głowie. - Bosz... on nie ma smienia - zacisnęłam zęby próbowałam się podnieść, z trudem, ale się udało, przytuliłam ją do siebie. Oparłam się o łózko. - ... wieczorem, gdy byłam w domu ktoś na mnie napadł... to był Dan - powiedziałam, prawie płacząc.